|
|
|
Казахские песни — өлеңдер / Қазақша Ай Жыр жазғанда сүйгенімді сағына,
Көздерімде мұң тұнғанда тағы да.
Ай болатын жүрегімді жұбатып,
Түн бойына сыңар болған жаныма.
Күрең кеште күйіп әппақ қанатым,
Жүрек шіркін мұңды әуенге салатын.
Өлең болып төгілетін кей кезде,
Ақындардай ол да жалғыз болатын.
Толқыған түн, аяулы да пәк қандай,
Періштелер көктен түсіп жатқандай.
Сезімімді білдіріп ем сол күні,
Алғаш рет сол бір қызға ақмаңдай.
Толықсыған Ай секілді нұр жүзі,
Мөлдірейді қызғалдақтай қырмызы.
Өлең оқып отырамын көзінен,
Жаңа туған жүрегімнің жұлдызы.
Мүмкін содан сұлу қыздар айқабақ,
Сырына оның кім бар бірақ бойламақ...
Өлең жазып отырамын ондайда,
Ай сәулесі парағымда тайғанап.
* * *
Үстелімде шарап қалған ішілмей,
Құмырада раушан гүл сарғайған.
Өмір менің ұзақ көрген түсімдей,
Дүниеге жұпар шашып маңдайдан.
Сәуле іздедім қырдың қызыл гүлінен,
Қалам қалған ақынменен дерті егіз.
Құшағымда талықсыды түнімен,
Өмірімнен өлең іздеп ерке қыз.
Біздің жаққа таң сәулесі кеш түсер,
Ерте бастап кетсек те есіл өмірді.
Жүрегімде қоздап тұрған ескі шер,
Ерке қыздың жанарынан төгілді.
* * *
Тараздың көңілді бағында,
Жүргенсің жарқырап жанымда.
Содан соң қызығып көп тұрдық,
Алыстан мұнартқан сағымға.
Сол күні,
Кешінде көктемнің,
Көзіңнен байқатпай өпкенмін.
Сен соған өкпелеп қалғанда,
Соңыма қайрылмай кеткенмін.
Есіме түсіріп сол сәтті,
Ойландым тап бүгін ақ таңым.
Сол көктем көңілімді босатты,
Кейіннен мен сені таппадым.
Мұңымды жырлайды жыр тілі,
Өртендім өкініш отынан.
Бәрібір алдыңнан бір күні,
Күнәсіз өлең боп оқылам.
Сол көктем жанымды тоңдырды,
Кетсем бе қаңғырып жыраққа.
Ұмытқым келсе де сол күнді,
Ұмыта алмадым бірақ та.
Тараздың көңілсіз бағында,
Күлімдеп жүрмедің жанымда.
Қалайша бір жүрдік десеңші,
Көз тігіп қол жетпес сағымға.
Ақыры сағым боп тындың ғой,
Келбетің өртеніп көзімде.
Бағымды кешірек білдім ғой,
Бақытсыз боп қалған кезімде.
* * *
Сөніп қалған секілденді жүректе от,
Көрінеді бүкіл дүние түнек боп.
Мені қойып, құйып жатыр бұл өмір,
Өлеңімнің өзегіне мұң ептеп.
Өлім жайлы жиі айтады өлеңім,
Түсіндіре алмаса да себебін.
Дүниеге келген күннен шырылдап,
Мен өзім де өлімді іздеп келемін.
Қорқыт сынды қобызым жоқ қолымда,
Қалар болса, жырым қалар соңымда.
Өлеңіме аманат қып қалдырам,
Дүниенің оңы менен солын да.
Жылдар деген жылыстайды думанмен,
Кешірілмес күнәмізді жуғанмен.
Асан қайғы боп кетермін бақиға,
Анамыздан Асан болып туғанмен.
Оқи алмай тағдырдағы таңбаны,
Күнін күткен жолаушымын жолдағы.
Бұ дүниеде жүріп өткен жолыма,
О дүниеде жауап берсем болғаны...
|
907