|
|
|
Казахские песни — өлеңдер / - махаббат туралы Ақшамдағы аңсау Мен кеңдіктен қорғандым,
Көре де алмай дүниенің кеңдігін.
Аңсатқаны жетпегендей арманның,
Аңсаттың-ау сен бүгін.
Ақшам түсті қалаға,
Шамам жетсе қала ішіне енсемші.
Енді дауа бола алмадым санаға,
Көп аңсатпай келсеңші.
Жүрем жанға үндемей,
Тек өлеңнен табамын деп миятты.
Жалғыз ғана гүл жылап тұр үлбегей,
Ол да ақын сияқты.
Сен осылай аңсаттың,
Аңсай алмау маған сірә сор шығар.
Аңсаймын деп махаббаттан шаршаппын,
Жанарымда тамшылар.
Ерініңнен өбейін,
Енді былай шыдаман.
Жеті түнде жырымды оқып берейін,
Жүрегімде жылаған.
Сол кеңдіктен қорғандым,
Көре де алмай дүниенің кеңдігін...
Падишасы жүректегі арманның,
Өліп барам мен бүгін.
* * *
Көктемгі құстар салады бір ән,
Құстар-ай мені жылаттың неге?!.
Қағады Айдың жамалы бұлаң,
Айдай аруды ұнаттым неге...
Өлең арнасы тарылды, гүлім,
Сұлу сезімнің кәусарындағы.
Қақ ортасынан жарылды бүгін,
Гауһар жүзігің саусағыңдағы.
Өзіңді ғана өлең еткенде,
Айбозым туған сезім едім ғой.
Егер мен ертең өле кеткенде,
Соңымда қалар көзім едің ғой.
Көктемгі құстар салады бір ән,
Құстар-ай мені жұбаттым деме.
Қаққанда Айдың жамалы бұлаң,
Қалқам-ай мені жылаттың неге...
Көз салман енді шуақты айдынға,
Биіктің бәрі секілді аласа.
Жарым жүрегімді жұбатпаймын да,
Жыласыншы бір жетім балаша.
Айтқанмен саған зарпымды ашына,
Бәрібір мәңгі ойда қаласың...
Орамал байлап алтын басыңа,
Алтыным менің қайда барасың?!.
* * *
Қадірім білінбей өзіңе,
Сонау бір балауса көктемде.
Тамшы жас іркілген көзіме,
Ауылдан сен ұзап кеткенде.
Әдемі қыз болды қаншама,
Бірін де көзіме ілмедім.
Өзіңе қараушы ем тамсана,
Жанымды жаулайтын күлгенің.
Ешкімді көзіме ілмеспін,
Тәкаппар болған да кезім көп.
Сол балаң түйсікпен күн кештім,
Балалық аңсарым өзің боп.
Сүйкімді ең, одан соң пәк едің,
Ақ бантик байлаған шашыңа.
Бәрінен бақытты бала едім,
Бір сабақ отырсам қасыңа.
Сүймедім, сүйдірмей кетіп ең,
Көзге ілмей тілі жоқ ғашықты.
Сол үшін әлі күн өкінем,
Ол үшін жүрегім жазықты.
Ән аңсап домбыра ішегі,
Өлең боп Ай туды қияқты.
Ақ бантик есіме түседі,
Арыңның белгісі сияқты.
Сен болдың қара көз қалалық,
Қия алмай қоштастым өзіңмен.
Бір шумақ тіліме оралып,
Бір тамшы ыршыды көзімнен.
* * *
Гүлдей бір қызды ұнаттым,
Күндей бір қызды ұнаттым.
Жалыны өртеп барады,
Жанында жанған шырақтың.
Көргенде бердім көз ақы,
Арналды соған сөз аты.
Құмарым қанбай ынтықтым,
Құштарлығыммен қазақы.
Бір туған қоңыр мұңыммен,
Жұмақ сыйладым жырыммен.
Сүймекке сосын серт еттім,
Азапкер ақындығыммен.
|
973